Verwonderen, verwerken en vieren met Misprint

Als eerstgeborene moet je het allemaal zelf maar uitzoeken. Geen grote broer of zus als wegbereider en je ouders weten nog maar half waar ze aan begonnen zijn. Daar sta je dan in je eentje, met de druk om er wat van te maken in het leven. Je kunt op voorhand bij de pakken neer gaan zitten, je kunt ook een band beginnen, zoals Misprint.

Of de leden van de Nijmeegse band dat in gedachte hadden toen zij hun debuut-EP De Eerstgeborenen noemden, weet ik niet. Maar deze eerstgeborene werd er zelf in ieder geval enthousiast van. Eigenwijs rammelende Nederlandstalige garagerock over de alledaagse helaasheid en het geluk der dingen. Puur en vol verwondering, zoals een eerstgeborene betaamt.

‘Je hebt niks aan een huis als je dood bent, steek al je geld in een punkband’ is bijvoorbeeld een mooi staaltje investeringsadvies dat je er gratis bij krijgt als je luistert naar Geld. En in Anja Verhoeven horen we over een wereldvreemde dame, de slimste met wie de liedschrijver ooit ontbeet. ‘Ze moest vaak lachen om de tijd op haar wekker, ik wist alleen niet waarom’ is een heerlijke liedtekst die meer zegt over de verhouding dan een grondige videoreportage had gedaan.

Voor de releaseparty van de tweedgeborene EP Binnenkant van een raam op 17 november 2022 toog ik naar de Nijmeegse skatehal Waalhalla om het viertal live te horen. Na het prima voorprogramma Uncle Arthur, stapte Misprint zelf rond middernacht het podium op. Door het late tijdstip vloeide de drank al rijkelijk en daaruit voort een euforische sfeer. Een paar honderd fans, vrienden, familieleden en een verdwaalde Bukbladschrijver dansten en zongen er dan ook verwoed op los.