Personal Trainer

Veel kunstenaars verwijzen met hun werk naar de kunsthistorie. Dit doen ze onbewust of bewust en direct of indirect. Zij haken zogezegd aan op het discours, waartegen ze zich tegelijk afzetten of waarvan ze zich (gaandeweg meer) onderscheiden. Personal Trainer haakt in op het popdiscours. Het is bijna ondoenlijk om niet te gaan name-droppen bij het horen van hun nieuwe en schitterende single Key of Ego. Ik denk dat Willem Smit het pareltje schreef, maar dat weet ik niet zeker (hoe moet ik dat weten?).

Key of Ego staat fier overeind, dat blijkt al uit het potige heiwerk in de eerste seconden van het liedje. Dit gaat niet wankelen, dacht ik gelijk. Wel wordt er fraai geschud aan de compositie. Rijp fruit valt eruit. Er was een basisidee, zo stel ik me voor, en dat is Smit (al dan niet met de band) gaan verkennen. Zo bewandelen ze aardig wat zijpaden zonder de hoofdweg uit het oog te verliezen. Resultaat: bijna vijf minuten spannend popplezier op heipalen. Wat gaat er gebeuren als Willem Smit helemaal loskomt van het popdiscour? Ik wil het meemaken.