Parelvissen in 50 jaar hiphop

De zogenaamde ‘Golden Age’ van hip hop ligt inmiddels ver achter ons. Het genre bestaat inmiddels 50 jaar en kent talloze excentrieke artiesten en een creatief bloeiende underground. Left Bank cureerde een aantal verborgen parels.

Spoonie G - Love Rap (1979)
Hip hop in de seventies, de tracks die in die tijd het tot de studio schopte (in zichzelf al een bijzonder feit, want wie wil er nu thuis naar die feestmuziek luisteren?), kenmerkte zich door de vaak wat weinig inhoudelijke en onschuldige teksten. Love Rap staat echter te boek als het eerste hip hop nummer met een thema en duidelijk onderwerp. Over een immens strakke bongo beat geeft Spoonie G je genoeg liefdesadvies voor negen levens.

Rammellzee Vs. K-Rob - Beat Bop (1983)
Rammellzee is een van de meest mythische figuren in de hip hop. Als graffitikunstenaar was hij bevriend met Basquiat (die dit nummer produceerde), hij was serieus bezig met metafysica, en hij voorzag vroeg in de jaren tachtig al welke richting hiphop zou nemen door met machinegeweren op het podium te zwaaien en vanuit een gangster perspectief te rappen.

Ghostface Killah - Nutmeg (2000)
Ghostface is op Supreme Clientele in bloedvorm en beleeft daar hoorbaar veel plezier aan. In duizelingwekkende verses vol onnavolgbare slang schept hij op over het eten van giraffe spareribs en laat hij complete onzin zoals ‘Scooby snack jurassic plastic gas booby trap’ heel serieus klinken. Toch slipt hij er bittere waarheden tussendoor die je onverwachts hard raken: in zijn buurt geven ze geen gehoor aan ambulanceoproepen, en als vrienden worden neergeschoten staat je huiskamer vol met bekenden.

Four Tet - As Serious As Your Life (2003)
J Dilla geldt zo’n beetje als de koning binnen de hip hop beats, terwijl hij ondergewaardeerd rapper (en zanger) blijft. Dit nummer is op papier zo onwaarschijnlijk dat het niet zou mogen bestaan, maar toch werkt het. Four Tet, de Engelse folktronica muzikant, vernoemde dit nummer naar een prachtig boek over free-jazz, en vroeg vervolgens J Dilla om een remix. Op zijn beurt haalde hij een jonge opkomende rapper uit Detroit erbij die dit free jazz thema flipt tot heuse bedreiging; “I’ll leave your *ss wetter than a saxophone reed!”

The Fly Girlz - Born 2 Be Fly (2009)
The Fly Girlz is een groep schoolvriendinnen (tussen de 12 en 14) die via een maatschappelijk programma een plaat hebben gemaakt met de producer Zebrablood. Het resultaat zijn keiharde elektronische beats waarover The Fly Girlz enthousiast rappen over hoe goed ze er uit zien als ze door de schoolgangen lopen, afgewisseld met beschrijvingen over hun brute en gewelddadige leefomgeving. Zelfs hun liefdesliedjes zijn te gek. Échte hip hop.

Roc Marciano - Thug’s Prayer Part 2 (2012)
Roc Marciano wilde meer vrijheid om zijn flow over de beat te plaatsen. Vandaar voegde hij geen drums toe aan zijn producties en liet hij grote stukken samplemateriaal intact om de perfecte filmische ondergrond te creëren. Jarenlang was hij hierdoor een anomalie binnen de hip hop, maar inmiddels kan je spreken van een heel ‘drumless’ subgenre. Over obscure prog-rock loops wekt hij in één lange verse een levendig personage van een onderkoelde blaxplotation pimp tot leven. IJskoud.

Mach-Hommy - Ti Geralde (2016)
“Ini Kamoze in Japan with Mad Lion” - een snelle Google search levert niks op, en wat deze twee dancehall artiesten verder te maken hebben met de rest van de tekst is tot op de dag van vandaag volstrekt onduidelijk. Echt volledig begrijpen zul je Mach Hommy nooit, al helemaal niet wanneer hij het Engels verwisseld voor Kreyol (het Franse dialect van Hommy’s geboorteland Haïti). Toch voel je de urgentie en overtuiging van zijn boodschap. Daar zit echter wel een prijskaartje aan, zo kostte een eerste persing van Haitian Body Odor om en nabij 1000 dollar, latere ‘retail’ versies waren voor 222 dollar in no time uitverkocht.

Serengeti - Kenny Gave Ajai Rhyme (2023)
Serengeti heeft rap zo’n beetje rap uitgespeeld. Om het voor hemzelf nog een beetje interessant te houden bedenkt hij karakters om vanuit hun perspectief meerdere albums vol te rappen. Eerst was er Kenny Dennis, een soort hedonistische klusjesman, nu zijn er inmiddels twee albums vanuit het perspectief van Ajai. Ajai is bezeten van gelimiteerde mode items, en kampt hierdoor met een flinke koopverslaving. Om het geheel nog verwarrender te maken verwerkt Serengeti een tekst die hij eerder als Kenny Dennis rapte om deze nu vanuit Ajai’s perspectief te laten klinken. Auditieve persoonlijkheidsstoornis zeg maar. Extra vermelding voor de extreem gelaagde productie van Child Actor.