Eyesores

‘We zijn toch niet lelijk?’ vroegen Lars (21) en Jochem (21) van de band Eyesores zich hardop af toen Justin (21) eind 2022 de bandnaam voorstelde. Eyesore laat zich vertalen als ‘een doorn in het oog’, als iets zo lelijk dat het de ogen pijn doet. De meervoudsvorm eyesores vertalen we vrij als lelijkerds, wat ook een sterke bandnaam zou zijn. De drie bandleden zijn echter verre van afzichtelijk en op het podium zelfs bijzonder goed om aan te zien, wat mede komt door hun drive en overgave. Een glimp van dit laatste hoor je in de zang op Alienated, het liedje dat ze opnamen voor de punkverzamelplaat Uitholling Bovenlangs die onlangs verscheen. Check die plaat en check de band op het podium, want die plek is voor de band om meerdere redenen letterlijk de bestaansgrond.

Als een gesmeerde machine produceert Eyesores vet riffende punkrock met melodieën die scandeerbaar zijn en refreinen als krachttermen op repeat. De drie muzikanten jagen elkaar op, ze offeren hun songs aan hun eigen vuur. Lekker is dat, en zomaar opeens ontstaan in Harderwijk, een stad met 50.000 inwoners net buiten de randstand, een plaats waar punk niet van de muren druipt en waar je dus al snel de spil bent in een scene die je zelf initieert door simpelweg te beginnen, wat ze dan ook deden in november 2022. Lars: “Voor ons is dit allemaal nieuw, eigen nummers en interviews en zo. Dit is de meest legit band die we tot nu toe alle drie gehad hebben. Pas begin ‘24 treden we buiten Harderwijk op.” Contact met onder andere de Utrechtse band Apeshit zette een en ander in beweging, culminerend in een verblijf op Vlieland met zeven andere punkbands, een verblijf waaruit de verzamelplaat Uitholling Bovenlangs voortkwam en waarop Eyesores schittert met de song Alienated. Vergelijk de mood van deze songtitel met die van de andere drie op Spotify: Road Rage, Chained en Brainrot. Geen opbeurende titels en zo zijn ze ook bedoeld. “We leven in een koude wereld,” constateert Justin, “een shitty wereld.” Sinds het samen gepende Road Rage schrijft hij de teksten: “Bij het schrijven put ik uit de aantekeningen die ik op mijn mobiel maak. Heel veel random zinnen en gedachten. Vaak over dingen die me boos maken of frustreren. Voor mij is muziek een therapeutische bezigheid. Alienated gaat bijvoorbeeld over dat je je niet thuis voelt in de maatschappij. You question all the things.” Geregeld bedient Justin zich, met groot gemak, van het Engels, een taal die hij dan ook hij met de paplepel ingegoten kreeg. Hij heeft half Nederlandse en half Filipijnse wortels, thuis spraken ze Engels en met het oog op emigratie naar Canada zat hij jaren op de internationale school. “Ja, Alienated gaat ook over identiteit,” zegt hij, terugkijkend op zijn jeugd. “Het is allemaal subconcious.”