Tekst: Edwin Timmers
De lol van liedjes maken, stikgoeie liedjes
Het blijft een kwestie van doseren, maar elk mens is gebaat bij een frisse neus. De Haagse band Coco Cocaine zingt 2broke4coke te zijn en het daarom bij lijm te houden. Volgens ons gaat ook lijm aan hun neuzen voorbij. Luna en Kate verruimen elkaars geest en kunnen daarmee hopelijk nog lang voort. Want wat een heerlijke frisheid etaleren ze op hun debuut-ep Party Pool. Garagepunk is de eerste indruk. Maar met elke luisterbeurt verdiept de luisterervaring. De lol van liedjes maken, dat horen we, en nog stikgoeie liedjes ook.
“Denk je dat dit een antwoord is?” vraagt Luna na een voortreffelijke uiteenzetting die de vraag deed vergeten waarop ze aanving. Koppel enthousiasme aan woorden en zinnen worden rivieren. Zelfs Kate, toch een vlotte prater getuige het interview met Chattermag in de vorige editie van Bukblad, wordt er stil van.
Luna zag Kate op het podium met Chattermag en trok de stoute schoenen aan. Terugkijkend was dat, nog niet eens zo heel lang geleden, het begin van Coco Cocaine. Twee songschrijvers, twee talenten, we kunnen het niet anders zeggen. Een jaar geleden plaatste Kate, voluit Kate Oram, ter gelegenheid van haar achttiende verjaardag het liedje Overdrive op youtube. We weten niet hoe ze het heeft gemaakt, maar het zit zo ramvol ideeën dat de gemiddelde mond van verbazing open valt. Luna schrijft liedjes sinds haar elfde, speelde in meerdere bands, produceert en is muziekdocent. Ze is altijd bezig in de Haagse muziekscene en vooralsnog altijd een beetje onder de radar, want: “Het moet wel goed zijn.” Zonder aarzeling geeft ze toe dat er een perfectionist in haar schuilt.
“We zijn eigenlijk twee hele sterke individuen,” vindt Luna, krap twee jaar ouder dan Kate. Op Coco Cocaine’s debuut speelde ze alles in. “We beginnen met een beat. En dan probeer ik een riffje op gitaar. Als dat niet werkt, of als Kate het niks vindt, dan doen we het anders. Maar het kan met alles beginnen. We hebben een grote ‘stew’ van ideeën en inspiratie. Als we iets raars hebben meegemaakt of… ja. We hebben enorm veel lol en jutten elkaar op, als in de zanglijnen van Breastpump en Gluesniffer. Dan denken we: ‘Kan dit wel?’ Het kan, denken we dan. We nemen voornamelijk thuis op en hebben zo alles in eigen hand en misschien is dat wel onze kracht. Op het podium doen we ook alles met ons tweeën, wat wel eens urgenter kan zijn dan een band met vier jongens. Beetje twijfel of we niet de elektronicakant op willen, techno, drum-‘n-bass. We werken gewoon door, 100% zeker. We werken heel hard, we pakken…” Zinnen worden rivieren.
Als de New Yorkse band Bodega Breastpump in hun repertoire had, zou dat meteen hun beste nummer zijn. Luister naar dat liedje en stel vast dat de zangpartijen vrijer, losser en speelser zijn dan zowat alles van Nederlandse bodem. Jeroen Vedder van Plato Utrecht hoorde Coco Cocaine’s debuut op Spotify en was meteen verkocht. Hij benaderde hen via Instagram en een en ander resulteerde in de vinylversie van Party Pool.
Luna somt een lijstje van aanstaande optredens op. Zeker is dat ze veel gaan spelen. Ondertussen zijn ze samen met Jerry Hormone bezig om onder de naam The Etters iets op te zetten. De liedjes heeft Jerry reeds geschreven en Kate is reeds tot drummer gepromoveerd. Kate een drummer? “In het begin kon ik niks nul drummen en toen ben ik hard gaan oefenen,” zegt ze. Op de achtergrond roemt Luna de vorderingen van Kate op de slagbatterij: “Wat jij in die korte tijd doet. Niet normaal!” Kate reageert naar haar aard: “Ik vind het leuk om nieuwe dingen te doen.”
