Anna Fleuri Wolters

Anna Fleuri Wolters maakte de cover voor deze editie van Bukblad. Haar scheppingsdrang beperkt zich echter niet tot dergelijk werk. Ze geeft ruiterlijk toe maar moeilijk te kunnen kiezen tussen muziek, vormgeven en academisch vrijdenkwerk (dat zich uit in schrijven). Misschien mogen we stellen dat verkenningsdrang haar leidt. Nieuwsgierig beweegt ze zich van discipline naar discipline, hink-stap-springend naar synthese. Tegelijk profiteert ze van het voordeel dat in een multidisciplinaire kunstenaarspraktijk schuilt: stuit je in de ene discipline op verzadiging, dan ligt vrijheid op de loer in een andere. Anna Fleuri maakte de cover voor deze editie van Bukblad in de periode dat de debuutplaat, waarvoor ze ook het artwork deed, van haar band Housepainters verscheen. “Ik vind heel veel leuk.”

“Ik heb een archief van tekeningen. Bij een opdracht ga ik daar doorheen. Ik heb niet meteen een beeld. Meer een soort gevoel. Als ik door de verzameling in het archief ga, zoek ik naar wat daarbij past. In mijn archief verzamel ik ook foto’s van dingen die ik tegen kom op straat en vormgeving die me inspireert. Collage is een techniek die ik toepas, wat is te zien in de concertposters die ik al jaren voor VERA maak. Die posters zijn een manier om vormgeven te onderzoeken. Veel meer dan een bandnaam en een concertdatum krijg ik niet; de rest is aan mij, de vormgever. Veel vrijheid dus. Vormgeven is als muziek, iets wat je moet oefenen, iets waarin je beter kunt worden.”

In 2020 studeerde Anna Fleuri af aan Academie Minerva in Groningen met een collectie van multidisciplinaire werken gebaseerd op een zelfgeschreven manifest, FLUSH geheten. Zoekend naar de overeenkomst tussen de verschillende werken daalde ze af in het onbewuste. Daar stuitte ze op de verbinding tussen de werken en ontdekte zo een deel van haar wezenlijke zelf. Uit FLUSH kwamen voort: een zine en een verzamelalbum, waarvoor meerdere bevriende kunstenaars en muzikanten een bijdrage leverden. Het album wordt op bandcamp als volgt omschreven: ‘FLUSH is a manifesto based on the subconscious, interdisciplinarity and collectivity. This is the first collage. A collective album and zine.’ Collectivity?

“Het was voor mij belangrijk om in mijn werk verbinding met anderen te zoeken. Op de kunstacademie doe je het meestal alleen en dat vond ik frustrerend, want ik was ook toen veel met muziek bezig, in bands, samen met andere mensen iets maken. Daarnaast had ik al het idee dat je het allemaal ‘niet alleen’ doet. Alles gaat mee in je onbewuste: dat wat mensen je vertellen, boeken, films, muziek, kunstwerken… alles doet mee als je iets maakt. Het is dus een soort collage, van eigen en andermans werk.”

Na Minerva verhuisde ze naar Amsterdam voor de study Literary and Cultural Analysis aan de UvA. Daar vrat ze zich in teksten in, vond ze verdieping en verzette zich op speelse wijze tegen vastgepinde betekenissen van academische begrippen. “Heel zinvol geweest,” zegt ze, inmiddels afgestudeerd. “Je verandert er ook door.”

“Ik vind heel veel leuk en doe heel veel dingen. Op dit moment ben ik vooral bezig met muziek. Vormgeving loopt op de achtergrond mee. In Amsterdam begon ik met Tom Ogilvie en Marnix Wilmink de band Housepainters waarin ik zing en drum en onlangs kwam onze debuutelpee uit met artwork van mij. Housepainters zijn beïnvloed door no-wave, dub en krautrock. Tom en Marnix hebben een muziekopleiding gedaan en zagen het wel zitten om een drummer met punkroots in hun midden te hebben. Bij Schau Schau, een andere band, speel ik bas en in Beatrix, nog weer een andere, speel ik gitaar.” Ze lijkt haast de schrikken van haar eigen opsomming: “Dit is wat ik bedoel: ik ben altijd met veel bezig. Ik kan niet kiezen! Een jaar of zo geleden dacht ik: ‘Nu ga ik me volledig op muziek richten!’ Een half jaar later begon ik de andere dingen te missen. Zo gaat het telkens. Dat is mijn staat van zijn.”